Αν μπορεί να βγει ένα συμπέρασμα από τον χτεσινό αγώνα, είναι πως τόσο εντός όσο και εκτός πίστας, η μπάλα έχει χαθεί τελείως…
Εντός πίστας, δεν υπάρχουν όρια
Στο συμβάν του 37ου γύρου, είναι λίγο πολύ ξεκάθαρο το τι έγινε: ο Max Verstappen, έχοντας διαταχθεί να δώσει την πρωτοπορία στον αντίπαλό του, επιχείρησε να κάνει ακριβώς αυτό. Το πρόβλημα βέβαια, ήταν πως σύμφωνα τόσο με τον Lewis Hamilton όσο και με τον Toto Wolff, o Βρετανός οδηγός δεν είχε ενημερωθεί ποτέ για αυτό – ή για να είμαστε πιο ακριβείς, ενημερώθηκε κυριολεκτικά την στιγμή που έπεσε πάνω στην RB16B.
Αυτό που ήθελε να κάνει ο Ολλανδός άλλωστε ήταν να ακολουθήσει τις οδηγίες της ομάδας του, η οποία του είπε «να το κάνει στρατηγικά» – κοινώς, να το κάνει λίγο πριν την γραμμή ανίχνευσης για το DRS της μεγάλης ευθείας, προκειμένου να πάρει αυτός το πλεονέκτημα και όχι ο Hamilton.
Το επίμαχο σημείο δεν είναι άλλο από το κατά πόσο φρέναρε ο Max και αν η κίνησή του αυτή ήταν επικίνδυνη. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, έχει βγει η απόφαση των αγωνοδικών η οποία έδωσε 10 δευτερόλεπτα ποινής στον Max Verstappen, όχι εξαιτίας του σημείου στο οποίο άφησε τον αντίπαλό του να περάσει, αλλά εξαιτίας του φρεναρίσματός του σε εκείνη τη χρονική στιγμή, το οποίο σύμφωνα με την απόφαση ήταν «αλλοπρόσαλλο (erratic)» και αποτελούσε την κύρια αιτία της σύγκρουσης.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η ευθύνη βαραίνει στο μεγαλύτερο μέρος της τον Ολλανδό, ο οποίος «κατέβασε» ταχύτητες και φρέναρε απότομα προκειμένου να μην περάσει πρώτος την ζώνη ανίχνευσης. Είχε κάθε δικαίωμα να επιλέξει σε ποιο σημείο θα άφηνε τον Hamilton να περάσει, αλλά με ασφαλή τρόπο – και η ξαφνική επιβράδυνση δεν ήταν ασφαλής. Ναι, ο Lewis από την άλλη πλευρά θα μπορούσε να περάσει νωρίτερα (με τον Max να έχει φρενάρει από την προηγούμενη στροφή) και δεν το έκανε επειδή επίσης δεν ήθελε να παραδώσει την χρήση του DRS, ο λόγος της ποινής όμως δεν έχει σχέση με την θέση του μονοθεσίου του Verstappen ή/και το σημείο που επιβράδυνε, αλλά αποκλειστικά και μόνο με την απότομη επιβράδυνσή του.
Όσον αφορά το συμβάν πέντε γύρους μετά, όταν ο Verstappen άφησε καθαρά τον Hamilton να περάσει – μόνο και μόνο για να τον ξαναπεράσει…στιγμές αργότερα, τα πράγματα είναι…περίεργα. Στο Άρθρο 27.3 των Αθλητικών κανόνων του σπορ, αναφέρεται πως «Ένας οδηγός μπορεί να εισέλθει πάλι στην πίστα άμα βρεθεί εκτός αυτής, αλλά με ασφαλή τρόπο και χωρίς να πάρει κάποιο μόνιμο πλεονέκτημα. Το αν θα δοθεί στον οδηγό η ευκαιρία να επιστρέψει το σύνολο του πλεονεκτήματος βρίσκεται στη διακριτική ευχέρεια του αλυτάρχη.»
Ο παραπάνω κανονισμός έχει χρησιμοποιηθεί πολλάκις, ως ένα είδος «αντιβάρου» έναντι μιας αυστηρότερης αλλά και πιο χρονοβόρας ποινής. Παρόλο τον ασαφή χαρακτηρισμό για το τι αποτελεί «σύνολο του πλεονεκτήματος» και το πως ένας οδηγός μπορεί να το επιστρέψει, είναι μάλλον προφανές πως η κίνηση του Verstappen να αφήσει τον Hamilton μπροστά για μερικά μόλις μέτρα (στα όποια κέρδισε και DRS) και αμέσως μετά να ξανακάνει το προσπέρασμα και να έχει ανοιχτό DRS στην επερχόμενη ευθεία, πολύ δύσκολα ικανοποιεί τον παραπάνω κανονισμό.
(Κάπου εδώ πέρα μπορούμε να θυμηθούμε το συμβάν του Spa το 2008, στο οποίο για παρόμοιο λόγο ο Lewis Hamilton τιμωρήθηκε με 25 sec ποινή.)
Άμα προσθέσουμε και το συμβάν της πρώτης στροφής στον 36ο γύρο, το οποίο ξεκίνησε την αλληλουχία των παραπάνω γεγονότων (και για το οποίο τελικά τιμωρήθηκε ο Max με 5 sec ποινή), μπορεί πολύ εύκολα να βγει ένα συμπέρασμα:
Ευτυχώς ή δυστυχώς, ο Max Verstappen είναι έτοιμος να πάει την μάχη του τίτλου στα άκρα, χρησιμοποιώντας τακτικές που ακόμα και οι φίλοι του θα συμφωνήσουν πως «ψάχνουν» τα όρια των κανονισμών.
Όπως πάντα, όλα είναι θέμα αγωνοδικών, οι οποίοι οφείλουν να βάλουν τα όρια στη συμπεριφορά των οδηγών όπου αυτοί κρίνουν. Κάτι τέτοιο σίγουρα δεν έχει γίνει μέχρι τώρα, καθώς η ανάγκη για θέαμα (η οποία πάντα υπήρχε, απλά όχι σε τέτοιο βαθμό) φαίνεται να υπερισχύει των όποιων ορίων.
(Χρειάζεται να αναφέρουμε πως το ζήτημα δεν είναι απόλυτα άσπρο-μαύρο: ο Hamilton, τόσο στην επαφή μεταξύ τους στο Silverstone όσο και χτες – όπου έβγαλε τον Verstappen τελείως εκτός πίστας όταν ο Ολλανδός τον άφησε να προσπεράσει και ξαναβούτηξε μετά στα φρένα – δεν είναι τελείως «καθαρός», αλλά αποτελεί γεγονός πως ο Βρετανός επτάκις τις περισσότερες φορές έχει μια λιγότερο ακραία συμπεριφορά στις μονομαχίες του.)
Εκτός πίστας, δεν υπάρχει λογική
Η χτεσινή κατάσταση στην δεύτερη εκκίνηση του αγώνα, στην οποία η κίνηση του Max Verstappen να κόψει ουσιαστικά την πρώτη στροφή έγινε λίγο πριν την νέα κόκκινη σημαία, δεν έχει προηγούμενο, καθώς δεν υπήρχε ο απαιτούμενος χρόνος για να εξεταστεί.
Υπό αυτό το πρίσμα, οι πρωτόγνωρες σκηνές που ακολούθησαν, όταν ο Michael Masi…έκανε προσφορές στις ομάδες για την σειρά με την οποία θα εκκινούσαν, μπορούν ίσως να εξηγηθούν ως μια παράξενη παραλλαγή του παραπάνω κανόνα για «επιστροφή του συνολικού πλεονεκτήματος», εφαρμοσμένη στη συγκεκριμένη κατάσταση.
Δεν παύει όμως να είναι μια έμμεση υπονόμευση της όλης διαδικασίας και κυρίως του ρόλου των αγωνοδικών: όταν οι καθ’ ύλιν αρμόδιοι για τις ποινές παρακάμπτονται τελείως και ξεκινάνε…τα παζάρια – σε δημόσια θέα – μεταξύ αλυτάρχη και ομάδων, είναι φυσικό και επόμενο να υπάρχει αμφισβήτηση για τον ρόλο τους και τις αποφάσεις που παίρνουν – τόσο αυτοί, όσο και ο Masi.
Μετά το τέλος του αγώνα το παραπάνω έγινε φανερό, καθώς ο Christian Horner αλλά και ο Toto Wolff εξέφρασαν τα παράπονά τους για τους αρμόδιους της FIA, με τον δεύτερο να επικεντρώνεται κυρίως στην πρώτη κόκκινη σημαία και τον τρόπο με τον οποίο αυτή εφαρμόστηκε μετά από 4 γύρους υπό καθεστώς safety car.
Σύμφωνα με τον Αυστριακό, το μεγάλο πρόβλημα στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν πως δεν διεκόπη αμέσως ο αγώνας, γεγονός που όχι απλά εκμηδένισε το όποιο πλεονέκτημα είχαν οι οδηγοί του έναντι του Verstappen, αλλά το έδωσε στην άλλη πλευρά.
Ξεπερνώντας το προφανές (πως άμα αντιστρέφονταν οι ρόλοι, ο Toto δεν θα δήλωνε τίποτε παρόμοιο), ο συλλογισμός των αγωνοδικών δεν σηκώνει πολλή ανάλυση: ξέροντας πως βρισκόντουσαν αντιμέτωποι με ένα σημείο στο οποίο πέρα από τον Schumacher είχε βρεθεί και ο Charles Leclerc την Παρασκευή (και άρα ήταν ήδη «σεσημασμένο»), αποφάσισαν να διακόψουν τον αγώνα όταν έγινε φανερό πως οι marshals δεν θα μπορούσαν να το επιδιορθώσουν σε εύλογο χρονικό διάστημα.
Δεν μπορεί κάποιος να αδικήσει τους υπευθύνους του αγώνα για την αποφυγή όσο γίνεται της κόκκινης σημαίας και μιας πλήρους διακοπής – είναι φυσικό να έχουν ως πρώτο μέλημα την ομαλή διεξαγωγή ενός GP, εκτός άμα υπάρχουν ενστάσεις για το κατά πόσο είναι ασφαλής. Κοινώς, για ένα βασικό θέμα ασφαλείας, υπήρξαν υπόνοιες (τόσο από τον Wolff όσο και από τον σαφώς εκνευρισμένο Hamilton) για εύνοια της FIA προς την Red Bull και τον Verstappen, ο οποίος δεν είχε μπει στα πιτ.
Ομοίως και για τον Horner, ο οποίος «γκρίνιαζε» ανοιχτά για την μεγάλη διαφορά που άφηνε ο Hamilton από τον Verstappen στον γύρο σχηματισμού της πρώτης επανεκκίνησης, επικαλούμενος εκείνη την ώρα έναν κανονισμό που…δεν υπάρχει: ο γνωστός περιορισμός των «δέκα μονοθεσίων απόσταση» αναφέρεται μόνο όταν ο αγώνας υπάγεται σε καθεστώς αυτοκινήτου ασφαλείας και όχι σε γύρους σχηματισμού, ακόμα και αν το αυτοκίνητο ασφαλείας είναι στο μπροστά αντί για το πίσω μέρος του grid.
Ο σκοπός των δύο team principals είναι ηλίου φαεινότερος: κάνοντας αυτό που πίσω στα εργοστάσιά τους θα ονομάζανε lobbying, προσπαθούν να πιέσουν τους αγωνοδίκες προκειμένου να πάρουν αποφάσεις ευνοϊκές προς την ομάδα τους. Δεν είναι κάτι καινούριο στον κόσμο της F1, αλλά η συχνότητα και η ένταση με την οποία γίνεται αυτό επί σειρά αγώνων, δεν καταφέρνει τίποτα περισσότερο από το να πολώνει ακόμη περισσότερο ένα πραγματικά ηλεκτρισμένο κλίμα.
Αν χρειάζεται να γίνει κάπου κριτική από όλους, είναι στα κωμικοτραγικά γεγονότα του τελευταίου τρίτου του αγώνα, όταν είχαμε VSC επί σειρά γύρων εξαιτίας της ύπαρξης θραυσμάτων σε διάφορα μέρη της πίστας. Αποτελεί άγνωστο γιατί δεν κλήθηκε το κανονικό safety car προκειμένου να «μαζέψει» τα μονοθέσια πίσω του και να δώσει περιθώριο στους marshals να απομακρύνουν τα θραύσματα, κάτι που δεν μπορούσαν να κάνουν όσο τα μονοθέσια ήταν «απλωμένα» σε όλο το μήκος της πίστας.
Και μιας και πιάσαμε την ασφάλεια…
Ο πρώτος αγώνας της Formula 1 στην Σαουδική Αραβία δεν ήταν τίποτα άλλο από παράταιρος: προς την εικόνα της και το We Race As One μότο το οποίο προωθεί, προς τα σημερινά μονοθέσια και τις δυνατότητές τους, προς την ασφάλεια.
Ας ξεκινήσουμε από το τελευταίο: σε γενικές γραμμές, η κυριολεκτικά νεότευκτη πίστα μπορεί να θεωρηθεί πως συνδυάζει το μήκος του Spa, τις καμπές του Silverstone, την ταχύτητα της Monza και ενίοτε το πλάτος του Monaco. Μπορεί όλα αυτά να την κάνουν εξαιρετική στην θεωρία, αλλά στην πραγματικότητα ήταν και κάτι άλλο – εξαιρετικά επικίνδυνη.
Η εικόνα των κακόμοιρων υπεύθυνων της πίστας να τρέχουν να μαζέψουν τα θραύσματα μπροστά από κλειστές στροφές χωρίς ορατότητα θύμισε σε κάποιους εκείνο το φρικιαστικό δυστύχημα μεταξύ του Tom Pryce και ενός άτυχου marshal στη Νότια Αφρική το 1977 (δείτε το στο ίντερνετ με δική σας ευθύνη), με την επικινδυνότητα του εγχειρήματος απλά να παρατείνει το VSC – το πρόβλημα όμως είναι σαφώς μεγαλύτερο.
Έχοντας ταχύτητες που δεν υπάρχουν σε κανένα άλλο σιρκουί πόλης και ελάχιστο χώρο διαφυγής, η επικινδυνότητα της συγκεκριμένης χάραξης…κάνει μπαμ. Δεν αναφερόμαστε σε μεμονωμένα γεγονότα όπως π.χ. των Schumacher και Leclerc, καθώς τα οδηγικά τους λάθη μπορεί να κατέστρεψαν τα μονοθέσιά τους με τους ίδιους να μην παθαίνουν κάτι, αλλά στο συμβάν της δεύτερης κόκκινης σημαίας – όπου ένα περιστατικό (το τετακέ του Sergio Perez) αποτέλεσε αφορμή για μια σφοδρότατη σύγκρουση μεταξύ Nikita Mazepin και George Russell, με τον Ρώσο rookie να λέει (και πολύ σωστά) πως μπορεί ο Βρετανός οδηγός της Williams να πρόλαβε να φρενάρει βλέποντας τον χαμό μπροστά του, αλλά ο ίδιος δεν προλάβαινε να κάνει κάτι, ούτε είχε κάπου να πάει σε μια τόσο στενή πίστα.
Αχρείαστα συμβάντα μπορούν να συμβούν σε όλες αυτές τις μικρές σε κλίση στροφές (σ.σ. kinks στο πρωτότυπο) οι οποίες δεν είναι καν στροφές σε ένα μονοθέσιο F1 αλλά παραμένουν επικίνδυνες (επειδή είναι τυφλές).
GEORGE RUSSELL
Τα παραπάνω λόγια του Russell δείχνουν πως και οι οδηγοί ανησυχούν για την χάραξη: ναι, μπορεί η πίστα να είναι πολύ γρήγορη, τρομερή όσον αφορά τα σημερινά μονοθέσια και την ταχύτητά τους (το onboard του Verstappen από το Q3 θα πείσει και τον πιο άπιστο), αλλά ακριβώς επειδή έχουμε 2021 και όχι 2000, ατυχήματα όπως αυτό των Perez-Leclerc γίνονται αποκλειστικά και μόνο επειδή η χάραξη είναι στενή, την ίδια στιγμή που αγωνίζονται οχήματα με μεγαλύτερο πλάτος απ’ ότι στο παρελθόν.
Επίσης αταίριαστη είναι και η επιλογή της Σαουδικής Αραβίας ως διοργανώτριας, ειδικά σε ένα σπορ το οποίο τα τελευταία 2 χρόνια βγάζει προς τα έξω μια πιο συνειδητοποιημένη εικόνα από ότι στο παρελθόν, με διάφορα σλόγκαν να δηλώνουν την αντίθεσή του σε κάθε είδους διάκριση.
Το γεγονός πως τα ανωτέρω σλόγκαν ήταν εμφανή σε μια χώρα η οποία κατατάσσεται…151η σε σύνολο 162 χωρών όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, αγγίζει τα όρια του γελοίου. Όχι τόσο για την ίδια την F1, η οποία άλλωστε πάντα ήταν ένα κατ’ εξοχήν απολιτίκ άθλημα που δεν το πολυένοιαζε ο κόσμος εκτός πίστας όσον αφορά την οργάνωση αγώνων (βλ. Kyalami στον καιρό του απαρτχάιντ, Αργεντινή στη δικτατορία Βιντέλα κτλ.), αλλά για τα νέα ήθη και έθιμα της Liberty, τα οποία είναι καλά στα λόγια αλλά δεν στηρίζονται από πράξεις.
Κοινώς, τα προβλήματα υπήρχαν από την στιγμή που ανακοινώθηκε το τριήμερο. Το ότι ο αγώνας κατέληξε να είναι ένας από τους πλέον αμφιλεγόμενους των τελευταίων ετών, είναι απλά το κερασάκι στη τούρτα…
Αντί επιλόγου, μια ερώτηση: πόσοι θυμούνται την απόδοση του Michael Schumacher τη σεζόν του 1997, όταν πάλευε στα ίσα για τον τίτλο με ένα μονοθέσιο το οποίο στις κατατακτήριες βρισκόταν πάνω από μισό δευτερόλεπτο πίσω από την κυρίαρχη τότε Williams[i];
Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα αποτελεί τον καλύτερο οδηγό για το τι δεν πρέπει να κάνει ο Max Verstappen σε 6 μέρες από τώρα…
ΠΗΓΗ: f1racingnews.gr
